"Zawód powieściopisarz" Haruki Murkami

AUTOR: Haruki Murkami
TYTUŁ: Zawód powieściopisarz
TŁUMACZENIE: z japońskiego Anna Zielińska- Elliott
WYDAWNICTWO: Warszawskie Wydawnictwo MUZA SA, Warszawa 2017
OKŁADKA: miękka, stron 288




 Z okładki:

Eseje zawarte w tym tomie Haruki Murakami zaczął pisać mniej więcej sześć lat temu. Już znacznie wcześniej czuł potrzebę, by opowiedzieć czytelnikom o swojej twórczości i o tym, jak to jest być pisarzem.

Teksty z tej książki mogą być potraktowane jako eseje autobiograficzne, ale Murakami pisząc je, nie miał takiej świadomości. Chciał tylko pokazać swoją pisarską drogę i podzielić się refleksjami na temat twórczości w ogóle.

"Nie bardzo wiem, na ile te w pewnym sensie egocentryczne, prywatne teksty – będące raczej zapisem prywatnych spekulacji na temat procesu pisania niż przesłaniami – przydadzą się czytelnikom. Bardzo bym się cieszył, gdyby naprawdę choć troszkę się komuś przydały".

        Z wielką niecierpliwością czekałam na tę pozycję, ponieważ od wielu lat jestem ogromną fanką Murakamiego. Uwielbiam wszystkie jego książki z wyjątkiem Sputnika Sweetheart,       a była to pierwsza książka tego autora, którą przeczytałam. Jednak nie zniechęciłam się          i sięgnęłam po inną, bodajże Tańcz, tańcz , tańcz i wpadłam na całego. 

        Ten wyjątkowy styl i lekkość pióra widać w każdej książce, nawet w tym zbiorze esejów. Nie nudzą, nie dłużą się, czyta się je jak każdą jego książkę. Podoba mi się szczerość autora, bo niczego nie ubarwia. Pisze tak jak jest i jak było. Jest niesamowitym człowiekiem, choć mrukliwym  i niedostępnym, o czym także informuje w książce. Jego szczerość jest rozbrajająca. Ale czemu się tu dziwić, w końcu to artysta.

          Nie zaskakują mnie żadne informacje na jego temat z książki, ponieważ to samo jest w biografii Jaya Rubina:  Haruki Murakami i muzyka słów, którą serdecznie polecam. 

       Po paru latach przeczytałam znów Sputnik... i jednak nie podoba mi się. Coś z tą książką jest nie tak, ale resztę gorąco polecam wraz z e zbiorem esejów oraz książką: O czym mówię,kiedy mówię o bieganiu, która jest w pewnym sensie autobiografią Murakamiego. Nie znoszę biegania, ale czytając ją, aż chciało się biegać. W każdej swojej książce pisarz jest bardzo przekonywujący. Polecam bardzo gorąco. Maa

Moja ocena 10

 Dziękujemy Warszawskiemu Wydawnictwu MUZA SA za możliwość przeczytania fantastycznej książki.