"Rozbite lustro" Merce Rodoreda

AUTOR: Merce Rodoreda

TYTUŁ: Rozbite lustro

TŁUMACZENIE z języka katalońskiego: Anna Sawicka

WYDAWNICTWO: Marginesy, Warszawa 2024r.

OKŁADKA: twarda, stron: 368. 

 

 Z  okładki:

Porywająca powieść należąca do klasyki współczesnej literatury katalońskiej autorstwa jednej z najbardziej cenionych pisarek hiszpańskich.

Trzy pokolenia arystokracji i kilka pokoleń służby – historia zaczynająca się w latach siedemdziesiątych XIX wieku i sięgająca nadejścia dyktatury Franco i hiszpańskiej wojny domowej.

Kiedy Salvador Valldaura spotyka Teresę Goday, uwodzą go jej aksamitne oczy i zaraźliwy śmiech. Valldaura, bogaty i niemłody już dyplomata, i Teresa, biedna córka handlarza rybami, pobierają się i przeprowadzają do dużej willi na obrzeżach Barcelony. W tym domu ich rodzina rozkwita i rozpada się: w kalejdoskopie zmieniających się perspektyw przewijają się losy kolejnych mężów, żon, córek i synów, także tych z nieślubnego łoża. Przydarzają się tragedie i wielkie, także zakazane miłości, zdrady i dowody bezinteresownego oddania, czyny pełne altruizm i samolubstwa.

Rozbite lustro opowiada historię rozpadającej się matriarchalnej dynastii zbudowanej na miłości, kłamstwach, namiętnościach, tajemnicach, nadziejach i zdradach.

Piękna opowieść, ale raczej smutna, bo wiele tragedii dzieje się w tej książce. Poznajemy dzieje rodu Valldaurów, które nie są usłane różami, mimo że jedna z głównych bohaterek całym sercem kocha róże. Mamy tu wiele postaci, każda ma jakąś historię do opowiedzenia. Jest miłość, zdrady, kłamstwo i śmierć.

 

 

Większość postaci, jak dla mnie jest  mroczna i negatywna. Bohaterzy mają ciężkie charaktery,  często są niesympatyczni i skomplikowani, ale właśnie to jest najciekawsze. Poznajemy świat arystokracji, ich romanse i kłamstwa,  nieodpowiedzialność, a z drugiej strony opisany mamy świat ludzi biednych, służby, dzieci z nieprawego łoża. Dziwna miłość macierzyńska (a raczej jej brak), małe zainteresowanie dziećmi właściwie od dwóch pokoleń. Wątków jest naprawdę wiele.

Powieść jest bardzo klimatyczna, rozbudza wyobraźnię, opisy są soczyste, ciekawe i bardzo realistyczne. Podoba mi się ten styl pisarstwa. Na pewno nie jest to moje ostatnie spotkanie z tą pisarką.

To moje pierwsze spotkanie z katalońską pisarką, czułam, że to powieść dla mnie, ponieważ uwielbiam sagi rodzinne. Ciekawie jest także poznawanie innej kultury. Autorka posługuje się pięknym, bardzo dopracowanym językiem. Ważne jest także posłowie, nie należy go omijać. Należy też docenić tłumaczenie Anny Sawickiej. Trzeba być artystą i czuć melodię słów, by je dobrze przetłumaczyć.

Należy też wspomnieć o pięknym wydaniu Rozbitego lustra, ale to akurat jest znak rozpoznawczy wydawnictwa Marginesy. Piękna, dopracowana okładka, gustowna, elegancka i płócienna. Pięknie prezentuje się na półce.

Polecam serdecznie.

                                                                                                                                                  Maa

Moja ocena 10