"Z mocy bezprawia" Wojciech Sumliński

AUTOR: Wojciech Sumliński
TYTUŁ: Z mocy bezprawia
WYDAWNICTWO: Fronda Warszawa 2011
OKŁADKA: miękka , 400stron

Z okładki:To opowieść o wielomiesięcznej inwigilacji przez służby specjalne III RP dziennikarza śledczego Wojciecha Sumlińskiego, jego bliskich i przyjaciół. Autor bez ogródek odsłania sieć mafijnych interesów z udziałem najważniejszych osób w państwie, pisze o wielkich korporacjach i fundacjach, których jedynym celem było wyłudzenie z kasy publicznej setek milionów złotych, o rosyjskich i ukraińskich zabójcach, którzy za miejsce swych spotkań obrali polski Sejm, o tajnych interesach ludzi Wojskowej Służby Informacyjnej i o ich wpływie na losy poszczególnych osób i całego kraju. Przy okazji Sumliński ujawnia prawie nikomu nieznane kulisy najgłośniejszej a zarazem najbardziej tajemniczej zbrodni politycznej PRL – zabójstwa księdza Jerzego Popiełuszki."

Tę książkę powinien przeczytać każdy. Bez względu czy jest nałogowym czytelnikiem, czy w życiu w ręku nie trzymał innej powieści niż lektura szkolna. „Spowiedź” Sumlińskiego powinni przede wszystkim przeczytać ci którzy 13 maja 2008 roku i później uwierzyli mediom, że pan Wojtek jest winny. Z przykrością muszę przyznać, że prowokacja poniekąd się udała. Naród uwierzył w winne Sumlińskiego, a bohaterem okrzyknięto Komorowskiego. O rany! Dziennikarze zachowali się karygodnie odwracając się od swojego kolegi. Widocznie pojęcie „dziennikarskiej solidarności” odnosi się tylko jak to ujmuje Kataryna na portalu Salon24pl „gdy prezydentowi znowu wymsknie się „małpa w czerwonym” lub jak Dorn wyzwie was dziennikarze od „ścierwojadów”. Sorry ale przyznam mu rację.

Ale o czym naprawdę jest Moc bezprawia? Przede wszystkim o wielomiesięcznej inwigilacji samego Sumlińskiego. Przeczytamy także o aneksie do raportu WSI, o mafii i przeróżnych aferach, o najsłynniejszym świadku koronnym w Polsce Jarosławie Sokołowskim (MASA). O „Baraninie” – Jeremiaszu Barańskim. Jest też o zabójstwie ks. Jerzego Popiełuszki. A przede wszystkim przeczytamy o ludziach ze służb specjalnych i prominentnych politykach, którzy byli na usługach Pruszkowa, bądź robili z nimi interesy. Oraz skutkach nie lojalności wobec Baraniny. Gdzie syn za pazerność ojca zapłacił zdrowiem. A chodzi o rodzinę Komorowskich. Tak tych Komorowskich – naszego byłego prezydenta. Autor tą książką udowadnia, że dziennikarstwo śledcze jest we współczesnej Polsce najbardziej ryzykowną z medialnych specjalizacji. Ale potrzebną. Kim jest Wojciech Sumliński? Przede wszystkim jednym z najlepszych i najodważniejszych dziennikarzy śledczych. Opowiadający o ukrytych mechanizmach władzy i prawdziwych korzeniach polskiego bogactwa. A cenę jaką przyszło mu zapłacić za zdobycie tej wiedzy, nie pozwala wątpić w jego relację. Pracował w „Życiu”, „Wprost”, i TVP. Laureat Nagrody Ministra Spraw Wewnętrznych, za cykl reportaży o nadgranicznej przestępczości zorganizowanej pod pseudonimem Stefan Kukulski. W roku 1996 i 2006 nominowany do nagrody „Press”- w kategorii dziennikarstwa śledczego. Jako pierwszy ujawnił tajne akta świadka koronnego Jarosława Sokołowskiego – MASA, oraz kontaktów Jolanty i Aleksandra Kwaśniewskich z logbbystą Markiem Dochnalą.  Autor książek Kto naprawdę Go zabił? Oraz Trawa, Teresa, Robot o nieznanych okolicznościach zabójstwa ks. Jerzego Popiełuszki. Autor programu Oblicza prawdy o działalności SB na Lubelszczyźnie.

Reasumując dokument  jakże ciekawy, pisany w dobrym stylu i jeszcze lepszej narracji. Najciekawszy wątek książki? Dla mnie jest ich dwa. Pierwszy to wspomnienie feralnego 13 maja 2008 roku. Jakże inne od tego z relacji medialnej. Oraz zeznania Masy na temat fundacji Pro- Clivi, a raczej ich brak! Muszę przyznać, że po przeczytaniu ponad 200 stron książka zaczyna nużyć. Ale i tak uważam ją za kawał dobrej roboty panie Wojtku. Koniecznie ją przeczytajcie. Aha i uważajcie na ciężarówki ze żwirem – to nie żart. Z mocy bezprawia thriller który  napisało życie. Justyna.Ju

Moja ocena 7

"Języki i kolczyki" - Hitomi Kanehara

AUTOR: Hitomi Kanehara
TYTUŁ: Języki i kolczyki
TŁUMACZENIE: z angielskiego Witold Nowakowski
WYDAWNICTWO: Albatros, Jan Kuryłowicz, Warszawa 2007
OKŁADKA: miękka ze skrzydełkami, stron 104


Z okładki:

Znudzona życiem, dziewiętnastoletnia Lui spotyka w nocnym barze Amę - chłopaka o dziwacznym, rozdwojonym języku, przypominającym język węża. Zafascynowana możliwością "modyfikacji ciała", z obserwatora zamienia się w aktywnego uczestnika subkultury punkowej i bez cienia namysłu wkracza w świat piercingu, seksualnych perwersji i sadomasochizmu. Uprawia brutalny seks z przyjacielem swojego chłopaka, tatuuje sobie na plecach ogromnego smoka, rozcina język. Bez cienia emocjonalnego zaangażowania obserwuje, jak Ama masakruje mężczyznę, który zaczepiał ją na ulicy. Życie stopniowo wymyka się jej spod kontroli. Czy naprawdę nie ma już dla niej przyszłości?

           

   Książka Kanehary to jednocześnie intrygujące, interesujące i przerażające studium młodego, bardzo samotnego człowieka. Autorka ukazuje życie współczesnej Japonki ,która nie wie kim jest i z kim jest. Bohaterka nie ma żadnych ambicji, dąży tylko do konsumpcjonizmu. Seks, tatuaże, kolczyki i alkohol to jedyne priorytety młodych ludzi. Miłość jest mylona z rządzą,   a przyjaźń nie istnieje.

     Jest to książka bardzo przygnębiająca i pesymistyczna. Wystawia nam ludziom bardzo niską ocenę. Autorka potrafi obserwować i dobrze to opisuje. Książka była wydana ponad dziesięć lat temu w Japonii, dostała nagrodę, ludzie  pytają za co? Może za realizm? Jest tam mnóstwo wulgaryzmu, seksu, ale ja to widzę na drugim planie. Na pierwszym jest samotna, pogubiona dziewczyna, która nie wie, co z sobą zrobić. Jest dzieckiem we mgle i raczej z tej mgły nie wydostanie się.

     Nie podoba mi się, że jest to tłumaczenie  tłumaczenia, bo skoro jest  to japońska literatura, to dlaczego  tłumaczenie z  angielskiego? Słabiutko. Kolejną wadą jest to ,że książka jest za krótka, brakuje w niej czegoś, jest niedopracowana, ale przecież to debiut młodej dziewczyny. Mnie się ta książka podoba…i lubię tatuaże. Maa

Moja ocena 7

Jest to książka o dziewiętnastolatce, moim zdaniem z głębokim zaburzeniem psychicznym, i nie uważam tak tylko dlatego, że rozdwoiła sobie język. Pozycja ciekawa, aczkolwiek bez rewelacji. Naprawdę nie wiem nad czym się wszyscy zachwycają. Książkę okrzyknięto kontrowersyjną – tylko dlatego, że autorka nadużywa słów pie*yć, c*pa i ch*j. Jak dla mnie to stanowczo za mało na miano kontrowersyjnej powieści. Aczkolwiek muszę przyznać, że Hitomi ma talent, a Języki i kolczyki podobno są manifestacją młodego japońskiego pokolenia, które całkowicie zerwało z tradycjami swoich rodziców. A jako debiut wypadł całkiem dobrze zgarniając w 2004 roku najwyższą japońską nagrodę im. Ryonosuke Akutagewy. I tym samym autorka została najmłodszą laureatką w 70-letniej historii nagrody. Lui - główna bohaterka to niezłe ziółko, podobnie jak sama autorka. Która w wieku 11 lat rzuciła szkołę, a mając lat 15 porzuciła także dom rodzinny i poszła w tango z chłopakiem. Czytając Języki i kolczyki ma się wrażenie, że powieść zawiera elementy biograficzne Kanehary. Nie chcę się zagłębiać które dokładnie, ale mam wrażenie, że takie na pewno występują. Reasumując debiut udany, ale bez rewelacji, ma spore braki jak na miano kultowej i kontrowersyjnej powieści. Mimo wszystko jest dobrą książką o ciekawej tematyce i narracji – tego jeszcze nie było. Warto przeczytać dla czystej ciekawości. Justyna.Ju

Moja ocena 5

                                                                                                                                        
                                                                                                                       

"Tęsknię za tobą " Harlan Coben

AUTOR: Harlan Coben
TYTUŁ: Tęsknię za tobą
TŁUMACZENIE: z angielskiego Robert Waliś
WYDAWNICTWO: Albatros A. Kuryłowicz Warszawa2014
OKŁADKA: miękka , 416stron
Z okładki:
Wędrówki w przeszłość mogą być niebezpieczne, a pewnych spraw lepiej nie ruszać. Powiedzcie to Kat Donovan! Detektyw nowojorskiej policji, której dziwnym zbiegiem okoliczności nadarza się okazja, żeby wyjaśnić i zamknąć dawne sprawy. Obie dotyczą najważniejszych mężczyzn w jej życiu – byłego narzeczonego, który porzucił ją dawno temu, i ojca, zamordowanego przed kilkunastu laty policjanta.

Uwielbiam ten rodzaj kryminału, gdzie biegających psychopatów zastępuje intryga tak niewiarygodnie doskonale skonstruowana i dopieszczona do ostatniej strony. Początkowo myślałam, że to będzie najgorsza książka Cobena. Całe szczęście byłam daleka od prawdy. A to wszystko przez bardzo dziwny początek. Ale nic nie będę zdradzać. Kluczem do doskonałości tej powieści jest odnalezienie przez Cobena ciekawej formy we współczesnym kryminale. Tęsknie za tobą ciut przypomina pierwsze powieści Link. Ma podstawę opowiadania gdzie elementy układanki powoli i doskonale do siebie pasują. Ta powieść to 480 puzzli, a dokładny obraz ujrzymy dopiero na ostatniej stronie. Tęsknię za tobą – najlepszy kryminał. Harlan Coben – mistrz gatunku. Jednym słowem – doskonałość. Polecam. Justyna.Ju
Moja ocena 10